Rola miedzi w organizmie:

Miedź jest pierwiastkiem śladowym, którego obecność jest kluczowa dla wielu procesów fizjologicznych. W organizmie głównie związana jest z ceruloplazminą, białkiem nośnikowym wytwarzanym przez wątrobę. Miedź odgrywa istotną rolę w procesach oksydoredukcyjnych, chroniąc komórki przed uszkodzeniem przez wolne rodniki. Ponadto uczestniczy w syntezie hemoglobiny, białek strukturalnych (np. kolagen) oraz reguluje poziom cholesterolu.

Niedobór i nadmiar miedzi:

Niedobór miedzi może być spowodowany różnymi czynnikami, takimi jak niedostateczna podaż w diecie, upośledzone wchłanianie w przewodzie pokarmowym, zwiększone zapotrzebowanie organizmu, czy też dziedziczne defekty genetyczne, jak choroba Wilsona czy choroba Menkesa. Z kolei nadmiar miedzi w organizmie może być wynikiem stanów zapalnych, białaczek, marskości wątroby czy nieprawidłowości w gospodarce miedzią.

Przebieg badania:

Badanie ilościowej zawartości miedzi w dobowej zbiórce moczu wymaga odpowiedniej organizacji. Podczas zbiórki moczu nie należy stosować środków konserwujących. Następnie, pobrany mocz poddawany jest analizie w celu określenia ilości miedzi.

Wskazania do badania:

Badanie stężenia miedzi w moczu jest wskazane w przypadku podejrzenia choroby Wilsona, monitorowania terapii preparatami chelatującymi, diagnozowania choroby Menkesa, marskości wątroby, a także różnych chorób układu krwiotwórczego.

Badanie ilościowej zawartości miedzi w dobowej zbiórce moczu stanowi ważny element diagnostyczny, który pozwala ocenić gospodarkę miedzią w organizmie oraz monitorować skuteczność terapii w przypadku chorób z nią związanych.