Cukrzyca – pierwsza niezakaźna epidemia na świecie, czym jest?

1. Cukrzyca zależna od insuliny ( typ 1 ). Cukrzyca typu 1 jest chorobą dziedziczną, układ immunologiczny rówineż ma znaczenie w rozwoju cukrzycy typu 1. Choroba może objawiać się hiperglikemią i glukozurią, ale rówież kwasica metaboliczna i ketonuria może być pierwszym objawem choroby. Poziom insuliny i C-peptydu może być prawie zerowy.

2. Cukrzyca w której insulina nie jest konieczna ( typ 2 ). Choroba ta zwykle rozwija się u pacjentów powyżej 30 roku życia, jest chorobą powstającą w wyniku zaburzenia ekspresji wielu genów. Ujawnia się pod wpływem czynników środowiskowych takich jak : nasz styl życia, wiek, dieta, otyłość. Cechą charakterystyczną jest okres utajenia objawiający się insulinoopornością. W okresie utajenia spotykamy się z objawami upośledzonej tolerancji glukozy, charakteryzującej się dłużej utrzymującą się hiperglikemią i triglicerydemią poposiłkową oraz aktywowanym przez nią zwiększonym wyrzutem insuliny. Po wyczerpaniu komórek beta wysp, gdzie insulina już nie jest w stanie kompensować braków, produkcja insuliny spada i pojawia się pełny obraz cukrzycy z powikłaniami wczesnymi i późnymi.

Głównym objawem cukrzycy jest pojawienie się podwyższonego poziomu glukozy we krwi. W okresie nietolerancji glukozy jest to zjawisko przejściowe, związane z posiłkami. W rozwiniętej cukrzycy stężenie glukozy utrzymuje się powyżej normy i pojawia się objaw hiperglikemii na czczo. Mimo nadmiaru glukozy w organizmie, w cukrzycy głównym źródłem energii stają się tłuszcze i białka. Dlatego w przypadku podejrzenia cukrzycy, bardzo często lekarze zlecają pacjentom badanie lipidogramu ( oznaczenie cholesterolu całkowitego wraz z frakcjami i triglicerydami ).