Badanie zeskrobin skórnych ma na celu identyfikację i ocenę obecności grzybów na skórze oraz błonach śluzowych. Skrobanie polega na delikatnym pobraniu próbki materiału z zainfekowanego obszaru za pomocą specjalnego narzędzia, zwykle skalpela, łopatki dermatologicznej lub innej podobnego narzędzia. W kontekście zakażeń grzybiczych, takie badanie pozwala na analizę mikroskopową pobranej próbki w celu zidentyfikowania rodzaju grzyba i określenia stopnia infekcji.

Badanie Zeskrobiny Skórne jest szczególnie istotne w przypadku podejrzenia zakażenia grzybami drożdżopodobnymi, takimi jak Candida albicans, C. crusei lub glabrata. Opisane wcześniej rodzaje infekcji, zwłaszcza te oportunistyczne i endogenne, mogą być skutkiem namnażania się drożdżaków w organizmie. Przytoczone czynniki sprzyjające infekcji, takie jak przewlekłe leczenie antybiotykami, hospitalizacja, choroby współistniejące, zabiegi chirurgiczne, obniżona odporność czy obecność ciał obcych, stanowią podstawę do podejrzenia obecności grzybów i konieczności przeprowadzenia badania.

W przypadku stwierdzenia infekcji, szczególnie u pacjentów z czynnikami ryzyka, takimi jak osłabiona odporność czy historia rozsianych infekcji grzybiczych, istotne staje się podjęcie odpowiedniego leczenia przeciwgrzybicznego. Wczesna diagnostyka, wspierana przez badanie zeskrobin, ma kluczowe znaczenie dla skutecznego leczenia i zapobiegania powikłaniom związanym z infekcjami grzybiczymi, zwłaszcza u pacjentów ze znaczącym ryzykiem zdrowotnym, takich jak chorzy onkologicznie.