Tasiemiec uzbrojony jest pasożytem jest jednym z dwóch głównych gatunków tasiemców. Jego budowa różni się od tasiemca nieuzbrojonego, gdyż posiada specjalne haczyki, dzięki którym może przytwierdzić się do ściany jelita cienkiego. Człowiek dla tego tasiemca jest żywicielem ostatecznym. Długość tasiemca zazwyczaj osiąga 4 metry. Larwy, które przedostały się do żołądka człowieka, mogą dotrzeć do naczyń krwionośnych, a za ich pośrednictwem trafić do mózgu czy gałek ocznych. W przypadku podejrzenia zakażenia pasożytem pacjent może wykonać badanie w kierunku przeciwciał IgG. Jego obecność w kale sugeruje, że organizm rozpoczął reakcję obronną przeciwko pasożytom. Objawami tasiemca uzbrojonego są : osłabienie, bóle brzucha, wymioty, nudności, brak apetytu, biegunka lub zaparcia. W przypadku choroby zwanej wągrzycą wywołanej przez tasiemca dodatkowymi objawami mogą być: uciążliwe bóle głowy, padaczka, kłopoty z widzenie, zniekształcenie oka. Wągrzyca układu nerwowego pojawia się gdy wągry tasiemca uzbrojonego atakują mięśnie szkieletowe, oko, mózg czy serce. Okres wylęgania wągrzycy może trwać kilka lat.

Oznaczenie przeciwciał IgG swoistych w stosunku do antygenów tasiemca Taenia solium jest użyteczne w diagnostyce laboratoryjnej tasiemczycy.

Serologiczna diagnostyka tasiemczycy opiera się na oznaczaniu przeciwciał IgG specyficznych dla antygenów solitera w surowicy krwi badanego. Swoistość i czułość metody są wysokie i wynoszą około 95%. Badanie to umożliwia wykrycie obecności przeciwciał, co może świadczyć o zarażeniu tasiemcem Taenia solium.

Wykonanie tego badania może pomóc w szybkiej i skutecznej diagnozie tasiemczycy oraz umożliwić wdrożenie odpowiedniego leczenia.