Retikulocyty to niedojrzałe erytrocyty, pozbawione jądra komórkowego, które powstają w szpiku kostnym. Ich proces dojrzewania trwa około 2–4 dni, po czym uwalniane są do krwiobiegu, gdzie przekształcają się w dojrzałe czerwone krwinki. Ich obecność w krwiobiegu jest istotna w ocenie zdolności szpiku do produkcji erytrocytów.

Badanie retikulocytów najczęściej jest wykonywane w celu diagnostyki nieprawidłowości w układzie czerwonokrwinkowym, wykrytych w badaniu morfologicznym krwi. Ponadto stosuje się je przy rozpoznawaniu różnych rodzajów niedokrwistości oraz monitorowaniu skuteczności leczenia tych schorzeń.

Wzrost liczby retikulocytów, nazywany retikulocytozą, może być związany z niedokrwistością pokrwotoczną, hemolityczną, leczeniem anemii spowodowanej niedoborami żelaza lub stosowaniem erytropoetyny. Natomiast obniżenie liczby retikulocytów, czyli retikulocytopeinia, może wskazywać na anemię aplastyczną, niedobory składników odżywczych, choroby nowotworowe, a także skutki radio– i chemioterapii.