W przypadku kobiet, przeciwciała przeciwplemnikowe mogą być także obecne w śluzie szyjki macicy, natomiast u mężczyzn w nasieniu. Te przeciwciała wiążą się z antygenami plemników, co może prowadzić do różnych zaburzeń, takich jak aglutynacja plemników (zlepianie), upośledzenie ich ruchliwości, zdolności do połączenia się z komórką jajową oraz penetracji błony komórki jajowej.

Przeciwciała przeciwplemnikowe są obserwowane u około 10% niepłodnych mężczyzn, a rzadziej u niepłodnych kobiet. Ich indukcja jest związana z procesami zapalnymi narządów płciowych oraz u mężczyzn także z urazami mechanicznymi i chirurgicznymi jąder (np. biopsja), niedrożnością nasieniowodów, żylakami powrózka nasiennego oraz nowotworami jądra.

Badanie przeciwciał przeciwplemnikowych jest przeprowadzane metodą immunofluorescencji pośredniej, która pozwala na wykrycie ich obecności w próbce krwi.

Wskazaniami do wykonania tego badania są podejrzenia niepłodności zarówno u mężczyzn, jak i kobiet, zwłaszcza w przypadku, gdy istnieją czynniki sugerujące obecność procesu autoimmunizacyjnego lub przewlekłych stanów zapalnych narządów płciowych. Badanie to może również być przydatne w monitorowaniu postępu leczenia niepłodności oraz identyfikacji czynników ryzyka związanych z zaburzeniami płodności.