Clostridium Difficile toksyny A/B i GDH
120,00 zł
Badanie kału pod kątem obecności Clostridium difficile to kluczowy etap diagnostyczny mający na celu identyfikację tej bakterii oraz jej toksyn w organizmie. Clostridium difficile to gatunek gram-dodatnich bakterii beztlenowych, charakteryzujących się zdolnością do ruchu. Zakażenie tym patogenem szerzy się głównie drogą pokarmową i dotyka często osoby starsze, szczególnie te przebywające w szpitalach czy domach opieki, gdzie warunki sprzyjające rozwojowi bakterii beztlenowych są bardziej powszechne.
- Opis
- Informacje dodatkowe
- Jak przygotować się do badania?
- Punkty pobrań
Opis
Głównym objawem zakażenia Clostridium difficile jest wodnista biegunka, często bez dodatku krwi. W przypadku cięższego przebiegu choroby u osób z zapaleniem jelita grubego, mogą pojawić się dodatkowe objawy, takie jak gorączka, wzdęcia oraz ból brzucha. Znaczącą cechą tego zakażenia jest również tendencja do nawrotów, co sprawia, że skuteczna identyfikacja i leczenie są niezwykle istotne.
Badanie stolca jest kluczowym testem potwierdzającym zakażenie Clostridium difficile. W jego wyniku można wykryć obecność bakterii oraz ewentualne produkty toksyczne, które są odpowiedzialne za objawy kliniczne związane z zakażeniem.
Badanie kału pod kątem obecności Clostridium difficile nie tylko pomaga w postawieniu diagnozy u konkretnego pacjenta, ale również ma istotne znaczenie dla kontroli zakażeń w placówkach opieki zdrowotnej, gdzie ryzyko rozprzestrzeniania się tego patogenu jest szczególnie wysokie.
Informacje dodatkowe
| Termin | 1 dzień roboczy |
|---|---|
| Materiał | kał |
- Przed pobraniem próbki pacjent nie powinien rezygnować z normalnej diety i przyjmować ilość płynów taką jak zwykle.
- Próbki kału nie należy pobierać w trakcie i 3 dni po zakończeniu menstruacji, obecności krwi w moczu oraz krwawienia z hemoroidów.
- W przypadku badania krwi utajonej w kale, nie jest wymagane od pacjent aby stosował się do zasad diety eliminacyjnej.
- Próbki kału najlepiej jest pobierać przed rozpoczęciem leczenia. W przypadku stosowania leków, próbki należy pobierać tydzień od zakończenia leczenia, a w przypadku stosowania antybiotyków – dwa tygodnie po skończonej antybiotykoterapii.
- Jednorazowy pojemnik na kał należy opisać imieniem i nazwiskiem pacjenta.
- Materiał pobiera się specjalną szpatułką dołączoną do jednorazowego pojemnika.
- Próbki kału pobrane z kilku miejsc wypróżnienia, należy umieścić w pojemniku (nie więcej niż 1/3 pojemnika).
- Szczelnie zamknąć pojemnik.
- Dostarczyć do punktu pobrań. Próbkę można przechowywać w temperaturze lodówki do 24 godzin.