Lamblie w kale
36,00 zł
Badanie Lamblie w Kale – metoda ELISA w diagnostyce Lambliozy (Giardiozy)
Do zakażenia pasożytem Giardia intestinalis dochodzi na drodze pokarmowej poprzez spożycie wody lub pożywienia zakażonego kałem człowieka, który jest nosicielem lamblii. Po spożyciu przez człowieka, rozmnażają się i kolonizują jelito cienkie, przyczepiając się do jego nabłonka. Badanie wykonuje się u osób, u których występuje podejrzenie infekcji tym pasożytem. Badanie EIA jest to zaawansowana metoda diagnostyczna. Wskazania do wykonania badania to m.in. wodnista biegunka, nudności, brak apetytu, ból brzucha, cuchnące stolce.
- Opis
- Informacje dodatkowe
- Jak przygotować się do badania?
- Punkty pobrań
Opis
Badanie lamblie w kale przy użyciu metody ELISA (Enzyme-Linked Immunosorbent Assay) stanowi skuteczną diagnostykę lambliozy (giardiozy). Ta metoda charakteryzuje się wyższą czułością w porównaniu do techniki mikroskopowej, co sprawia, że jest niezwykle przydatna, zwłaszcza w ocenie skuteczności leczenia lambliozy.
Giardia lamblia – charakterystyka i sposób zarażenia:
Giardia lamblia, znana również jako Lamblia jelitowa, to wiciowiec, który kolonizuje jelito cienkie, drogi żółciowe i dwunastnicę. Posiada dwie główne formy życiowe: trofozoidy (aktywna forma) i cysty (forma odporna). Zarażenie następuje drogą pokarmową, głównie poprzez spożycie skażonej wody lub rzadziej pokarmu, który zawiera cysty pasożyta. Cysty są obecne w ludzkim kale.
Cykl życiowy Giardia lamblia:
Pasożyt przedostaje się do organizmu przez spożycie zakażonej wody lub jedzenia zawierającego cysty. W dwunastnicy, z cyst uwalniają się trofozoity (aktywna forma pasożyta), które przyczepiają się do ścian jelita, dróg żółciowych, a nawet pęcherzyka żółciowego. Trofozoity intensywnie się mnożą, kolonizując obszary jelita i przewodów trzustkowych. W świetle jelita, trofozoity przekształcają się z powrotem w cysty (formę odporną pasożyta). Cysty są okresowo wydalane z kałem, będąc gotowymi do zakażenia kolejnych osób.
Wykrywanie za pomocą ELISA:
Trofozoity są identyfikowane w treści dwunastnicy i w żółci, podczas gdy w kale są rzadko obecne, zwłaszcza w przypadku biegunek. W badaniu mikroskopowym zazwyczaj wykrywa się cysty. Metoda ELISA opiera się na wykrywaniu antygenów pasożyta w kale. Posiada wyższą czułość niż tradycyjna analiza mikroskopowa kału. ELISA pozwala na szybszą i skuteczniejszą diagnostykę, eliminując konieczność wielokrotnego pobierania próbek kału przez długi okres, jak to jest w przypadku analizy mikroskopowej.
Zastosowanie metody ELISA:
Badanie ELISA jest szczególnie przydatne w ocenie skuteczności leczenia lambliozy, umożliwiając szybkie monitorowanie postępów terapeutycznych. Skuteczność metody ELISA sprawia, że jest ona narzędziem diagnostycznym pierwszego wyboru przy podejrzeniach lambliozy. ELISA pozwala na szybką diagnostykę w porównaniu do tradycyjnych metod mikroskopowych, co jest kluczowe w przypadku infekcji pasożytniczych.
Informacje dodatkowe
Termin | 4 dni robocze |
---|---|
Materiał | kał |
- Przed pobraniem próbki pacjent nie powinien rezygnować z normalnej diety i przyjmować ilość płynów taką jak zwykle.
- Próbki kału nie należy pobierać w trakcie i 3 dni po zakończeniu menstruacji, obecności krwi w moczu oraz krwawienia z hemoroidów.
- W przypadku badania krwi utajonej w kale, nie jest wymagane od pacjent aby stosował się do zasad diety eliminacyjnej.
- Próbki kału najlepiej jest pobierać przed rozpoczęciem leczenia. W przypadku stosowania leków, próbki należy pobierać tydzień od zakończenia leczenia, a w przypadku stosowania antybiotyków – dwa tygodnie po skończonej antybiotykoterapii.
- Jednorazowy pojemnik na kał należy opisać imieniem i nazwiskiem pacjenta.
- Materiał pobiera się specjalną szpatułką dołączoną do jednorazowego pojemnika.
- Próbki kału pobrane z kilku miejsc wypróżnienia, należy umieścić w pojemniku (nie więcej niż 1/3 pojemnika).
- Szczelnie zamknąć pojemnik.
- Dostarczyć do punktu pobrań. Próbkę można przechowywać w temperaturze lodówki do 24 godzin.