Rak prostaty i jądra są jednymi z najczęściej występujących nowotworów u mężczyzn. W dzisiejszym artykule skupimy się na kluczowych testach diagnostycznych, które są obecnie stosowane w celu oceny ryzyka i identyfikacji tych groźnych chorób.
Najważniejszym testem, który odgrywa kluczową rolę w ocenie ryzyka raka prostaty, jest oznaczenie poziomu PSA (antygenu specyficznego dla prostaty) w surowicy krwi. PSA to białko produkowane przez prostatę, a jego podwyższone stężenie może wskazywać na problemy z tą gruczołową, w tym na raka prostaty. Jednak sam wynik podwyższonego PSA nie jest jednoznaczną diagnozą raka prostaty, co wymaga dalszych badań włączając badanie per rectum (palpację gruczołu krokowego) oraz biopsję prostaty, aby potwierdzić obecność nowotworu.
W kontekście diagnostyki raka jądra, kluczową rolę odgrywają badania AFP (alfa-fetoproteina) i Beta-HCG (gonadotropina kosmówkowa ludzka). Te dwa markery nowotworowe są istotne w identyfikacji nowotworów jądra, takich jak zarodkowy nowotwór jądra. Podwyższone poziomy AFP i Beta-HCG mogą sugerować obecność nowotworu nawet przed wystąpieniem widocznych objawów, co podkreśla znaczenie tych testów.
Jednakże, ważne jest zaznaczenie, że poziomy AFP i Beta-HCG, mimo że są stosunkowo specyficzne dla raka jądra, nie stanowią jedynych kryteriów diagnostycznych. Diagnoza i ocena raka jądra opierają się na wielu czynnikach, takich jak wyniki badań obrazowych, na przykład ultrasonografii, badanie fizyczne, biopsja oraz ocena innych markerów nowotworowych, takich jak LDH (dehydrogenaza mleczanowa).
Regularne monitorowanie poziomu PSA oraz skrupulatne badania diagnostyczne, z uwzględnieniem innych markerów nowotworowych, są kluczowe dla utrzymania zdrowia mężczyzn i skutecznego zwalczania tych groźnych chorób.