Posiew wymazu z cewki moczowej wykonywany jest w celu zdiagnozowania zakażenia układu moczowo-płciowego. Badanie to pomaga lekarzowi w postawieniu właściwej diagnozy.
Prawidłowa flora bakteryjna cewki moczowej jest raczej skąpa, większość bakterii znajdujących się w niej nie powoduje nieprzyjemnych dolegliwości.
Gdy dochodzi do zapalenia pojawiają się różne objawy, od bólu podczas oddawania moczu po świąd i nietrzymanie moczu. Do bakterii, które mogą wywołać nieprzyjemne dolegliwości należą:
- dwoinka rzeżączki ( Neisseria gonorrhoeae )
- E.Coli
- E.faecalis
- Klebisiella
- chlamydia trachomatis
- ureaplasma urealyticum,
- gardenella vaginalis
- trichomonas vaginalis
Przed pobraniem wymazu z cewki moczowej, osoba pobierająca oczyszcza ujście cewki, a następnie wprowadza jałową wymazówkę na odpowiednią odległość. Wykonuje się nią delikatny, rotacyjny ruch w jednym kierunku. Cały wymaz trwa kilka sekund. Potem wymazówkę umieszcza się w specjalnym podłożu, które trafia do pracowni mikrobiologii. Pobieranie wymazu z cewki moczowej nie powinno być bolesne (do badania wykorzystuje się bardzo cienkie wymazówki) pacjenci mogą odczuwać lekki dyskomfort.
Przed pobraniem wymazu pacjent powinien przestrzegać kilku zasad:
- Na 24 godziny przed pobraniem należy zrezygnować ze współżycia oraz ograniczyć zabiegi higieniczno-pielęgnacyjne okolicy narządów płciowych.
- Na 48 godzin przed pobraniem wymazu nie należy stosować żadnych maści zewnętrznych (zwłaszcza leków przeciwgrzybiczych).
- Badanie można przeprowadzić 7 dni po leczeniu antybiotykami.
- Na 2-4 godziny przed pobraniem powstrzymać się od oddawania moczu.