Cukrzyca, niezależnie od wieku osoby chorej, definiowana jest jako choroba metaboliczna charakteryzująca się hiperglikemią, czyli podwyższonym poziomem glukozy we krwi. U dzieci, najczęściej diagnozowaną formą jest cukrzyca typu 1, ale również mogą występować cukrzyca typu 2 oraz inne specyficzne typy cukrzycy.
W 80% przypadków cukrzyca u dzieci to cukrzyca typu 1, wynikająca z autoimmunologicznego niszczenia komórek β trzustki, które produkują insulinę. Powstające przeciwciała niszczą komórki trzustki, co jest często związane z przebytą infekcją wirusową lub bakteryjną.
Cukrzyca typu 2 u dzieci występuje rzadziej i jest wynikiem insulinooporności, czyli zmniejszonej wrażliwości tkanek na insulinę. Przyczyną jest zazwyczaj nadwaga lub otyłość dziecka oraz nieprawidłowa dieta bogata w kalorie.
Cukrzyca o znanej etiologii, czyli spowodowana innymi chorobami, takimi jak zaburzenia hormonalne lub mutacje genetyczne, jest najrzadziej diagnozowana u dzieci.
Objawy cukrzycy wynikają z hiperglikemii. W przypadku cukrzycy typu 1 objawy mogą pojawić się nagle i nasilać się w krótkim czasie. Typowe objawy to:
U niemowląt charakterystycznym objawem może być permanentnie przepełniona pieluszka i spożywanie dużych ilości płynów.
Diagnostyka opiera się na:
Diagnostyka obejmuje:
Monitorowanie cukrzycy obejmuje:
Cukrzyca u dzieci, szczególnie typu 1, wymaga szybkiego rozpoznania i podjęcia odpowiednich działań leczniczych, aby zapobiec powikłaniom. Regularne monitorowanie glikemii, edukacja rodziców i dzieci oraz właściwe leczenie są kluczowe dla utrzymania zdrowia i jakości życia młodych pacjentów. W przypadku jakichkolwiek niepokojących objawów, rodzice powinni niezwłocznie skonsultować się z lekarzem.
Regularne badania umożliwiają wczesne wykrycie nieprawidłowości i stanów chorobowych oraz pozwalają na szybkie podjęcie skutecznego leczenia.