Procedura posiewu obejmuje namnażanie bakterii, a następnie identyfikację na podstawie charakterystycznego wyglądu kolonii bakteryjnych i innych parametrów mikrobiologicznych. Istotne jest także ocenienie wrażliwości bakterii na różne grupy antybiotyków, co pozwala na opracowanie antybiogramu. Antybiogram informuje, które antybiotyki są najbardziej skuteczne w leczeniu konkretnego szczepu bakterii, co jest kluczowe w przypadku oporności na wiele substancji leczniczych.

Szybkie rozpoznanie obecności MRSA jest istotne, aby umożliwić wdrożenie skutecznego leczenia przed pogłębieniem objawów chorobowych i rozprzestrzenieniem się infekcji. Pacjenci zakażeni MRSA często są osłabieni w wyniku innych chorób i długotrwałych hospitalizacji, co zwiększa ryzyko kontaktu z opornymi patogenami.

Objawy infekcji MRSA mogą być zróżnicowane, zależnie od lokalizacji zmian patologicznych. Zazwyczaj występuje znaczne pogorszenie stanu ogólnego, wysoka gorączka, a w przypadku zakażeń układu oddechowego, pokarmowego, moczowego czy nerwowego, objawy będą związane z funkcją danego układu.

Zabiegi i operacje:

Wymaz z przedsionka nosa w kierunku MRSA może być rutynowo wykonywane przed planowanymi zabiegami chirurgicznymi lub operacjami. Pacjenci, którzy noszą MRSA, mogą stanowić zagrożenie dla siebie i innych, zwłaszcza w przypadku procedur medycznych, które wiążą się z potencjalnym narażeniem na infekcję. Dlatego też, w niektórych placówkach medycznych, przeprowadza się badania przesiewowe w celu zidentyfikowania pacjentów z kolonizacją MRSA przed planowanymi zabiegami.

Jeśli pacjent jest nosicielem MRSA, istnieją specjalne protokoły postępowania, które mogą być wdrożone przed operacją, aby zminimalizować ryzyko przeniesienia bakterii i ewentualnego zakażenia. Może to obejmować zastosowanie określonych procedur higienicznych, izolację pacjenta, a także dostosowanie planu antybiotykoterapii, jeśli będzie to konieczne.

To podejście pomaga zabezpieczyć pacjenta przed powikłaniami związanymi z infekcjami, jednocześnie umożliwiając dostosowanie strategii leczenia do konkretnej sytuacji klinicznej.