Test ANA2, wykonany metodą immunofluorescencji pośredniej (IIF), umożliwia pogłębienie oceny autoprzeciwciał przeciwjądrowych i przeciwcytoplazmatycznych, które zostały zidentyfikowane w teście ANA 1. Autoprzeciwciała te są swoiste dla własnych antygenów wewnątrzkomórkowych i są charakterystyczne dla wielu chorób zapalnych tkanki łącznej o podłożu autoimmunizacyjnym.

Badanie metodą IIF z wykorzystaniem komórek linii HEp-2 umożliwia określenie typu świecenia oraz miana przeciwciał przeciwjądrowych i przeciwcytoplazmatycznych. Wynik testu obejmuje zatem typ świecenia oraz miano przeciwciał.

Surowica z dodatnim wynikiem testu jest standardowo przechowywana przez określony czas, co umożliwia ewentualne rozszerzenie diagnostyki o badania od ANA3.

Test ANA2 jest wykonywany w diagnostyce rutynowej chorób autoimmunizacyjnych, takich jak toczeń rumieniowaty układowy (SLE), zespół Sjogrena, mieszana choroba tkanki łącznej (MCTD), twardzina układowa (SSc), zapalenie wielomięśniowe (PM) i skórno-mięśniowe (DM), zespołu nakładania, zespołu CREST/sklerodermia.