Badanie przeciwciał jądrowych i przeciwciał cytoplazmatycznych (ANA1), wykonywane metodą immunofluorescencji pośredniej (IIF) na komórkach linii HEp-2, jest jakościowym testem przesiewowym służącym do wykrywania obecności autoprzeciwciał przeciwjądrowych (ANA) i przeciwcytoplazmatycznych w surowicy krwi. Wynik testu nie określa miana i typu świecenia, ale stwierdzenie dodatniego wyniku wskazuje na obecność co najmniej jednego autoprzeciwciała z panelu, który obejmuje: DSF 70, nRNP/Sm, Sm, SS-A (Ro-52, Ro-60), SS-B (La), Scl-70, PM-Scl, Jo-1, Centromer B (CENP B), PCNA, dsDNA, Nukleosomy, Histony, Rybosomalne białka P, AMA-M2.

Autoprzeciwciała przeciwjądrowe i przeciwcytoplazmatyczne są swoistymi dla organizmu przeciwciałami, które reagują z własnymi antygenami wewnątrzkomórkowymi. Ich obecność w krążeniu jest charakterystyczna dla wielu chorób autoimmunizacyjnych, zwłaszcza chorób tkanki łącznej, takich jak toczeń rumieniowaty układowy (SLE), zespół Sjogrena, mieszana choroba tkanki łącznej (MCTD), twardzina układowa (SSc), zapalenie wielomięśniowe (PM) i skórno-mięśniowe (DM), oraz zespołu nakładania, zespołu CREST/sklerodermia.

Powiązane badania:

P/c.p. jądrowe i p. cytoplazmatyczne (ANA2), test półilościowy Hep-2/wątroba