ANCA mogą być podzielone na dwa główne rodzaje: pANCA (perinuklearne) i cANCA (cytoplazmatyczne), zależnie od obszarów, w których są obecne. Badanie IIF pozwala na różnicowanie między tymi dwoma rodzajami przeciwciał. Przeciwciała PR3-ANCA, skierowane przeciw proteinazie 3, mogą być rozłożone równomiernie w cytoplazmie neutrofili, co prowadzi do świecenia typu cytoplazmatycznego, czyli wystąpienia cANCA. Natomiast przeciwciała, które rozpoznają antygeny obecne w błonach jądrowych lub w pobliżu jądra komórkowego, takie jak mieloperoksydaza (MPO-ANCA), wywołują świecenie typu perinuklearnego, czyli pANCA.

Badanie przeciwciał ANCA ma istotne znaczenie w diagnostyce chorób naczyniowych. W szczególności, wykazuje największą czułość w diagnozowaniu ziarniniaka Wegenera, zwłaszcza w przypadku cANCA. Miano przeciwciał jest w tym przypadku skorelowane z kliniczną aktywnością choroby. Ponadto, badanie jest pomocne w diagnozowaniu innych chorób naczyniowych, reakcji polekowych, chorób przewodu pokarmowego o podłożu autoimmunizacyjnym oraz chorób układowych tkanki łącznej.

Wnioski z badania przeciwciał przeciw ANCA mają istotne znaczenie w procesie diagnostycznym, umożliwiając lekarzom identyfikację konkretnego rodzaju przeciwciał, co z kolei pozwala na skuteczną ocenę i różnicowanie schorzeń. Badanie to stanowi kluczowy krok w diagnostyce chorób autoimmunizacyjnych, zwłaszcza tych związanych z układem naczyniowym.