Kwas walproinowy jest stosowany w leczeniu różnych rodzajów napadów nieświadomości, uogólnionych napadów toniczno-klonicznych oraz napadów drgawkowych. Jego działanie polega na zmniejszeniu nasilenia i częstotliwości występowania tych napadów.

Wiązanie z białkami osocza

Większość kwasu walproinowego krążącego we krwi (do 90%) łączy się z białkami osocza. Jednak w pewnych warunkach, takich jak przewlekła choroba nerek czy jednoczesne stosowanie leków o silnym powinowactwie do białek, może dochodzić do wypierania kwasu walproinowego z białek nośnikowych, co zwiększa jego stężenie we krwi.

Zakres terapeutyczny i trudności w utrzymaniu równowagi

Poziomy kwasu walproinowego należy utrzymywać w wąskim zakresie terapeutycznym. Zbyt niskie stężenia mogą skutkować nieskutecznym leczeniem, podczas gdy zbyt wysokie mogą prowadzić do nasilenia objawów niepożądanych. Osiągnięcie równowagi jest trudne, ponieważ lek podlega metabolizmowi w wątrobie w tempie zależnym od indywidualnych cech pacjenta.

Monitoring stężenia kwasu walproinowego

Aktywność neurologiczna i toksyczność kwasu walproinowego zależą od wolnej frakcji leku, dlatego konieczne jest monitorowanie jego stężenia we krwi. Jest to szczególnie ważne w przypadku współistnienia czynników, takich jak ciąża, niewydolność nerek czy wątroby, które wpływają na metabolizm leku.

Czas i okoliczności wykonania badania

Badanie kwasu walproinowego jest zalecane u pacjentów leczonych tym lekiem, szczególnie na początku terapii, w celu dostosowania dawki. Regularne testy są również wskazane w celu monitorowania stężenia we krwi i potencjalnej toksyczności.

Kiedy wykonać badanie

Osoby leczone kwasem walproinowym powinny wykonywać badanie regularnie w trakcie terapii oraz w przypadku pojawienia się objawów niepożądanych, takich jak nudności, zawroty głowy, zmiany masy ciała, czy inne objawy mogące sugerować toksyczność leku.