Badanie inhibiny B używane jest w ocenie płodności kobiet. Inhibina B jest białkowym hormonem należącym do rodziny transformujących czynników wzrostu beta (TGFβ).

W przypadku mężczyzn, poziom inhibiny B jest markerem funkcji komórek Sertoliego, co czyni go wskaźnikiem spermatogenezy i ogólnego funkcjonowania jąder. Natomiast u kobiet, poziom inhibiny B służy jako marker wzrostu pęcherzyków Graafa, co umożliwia monitorowanie owulacji, ocenę rezerwy jajnikowej oraz potencjalnie prognozuje reakcję na indukcję owulacji.

Spadek poziomu inhibiny B może być prognostyczny dla przedwczesnego wygasania czynności jajników (POF), zaburzeń pochodzenia podwzgórzowego oraz zespołu opornego jajnika (zespołu Savage), charakteryzującego się brakiem miesiączki przy hipogonadyzmie hipergonadotropowym (niska inhibina przy podniesionym FSH). Natomiast wzrost poziomu inhibiny B może towarzyszyć rozwojowi nowotworów jajnika.

Wraz z wiekiem kobiety, stężenie inhibiny B maleje wraz ze spadkiem liczby pęcherzyków jajnikowych, a w okresie menopauzy staje się nieoznaczalne. Obok oznaczeń AMH, pomiar inhibiny B jest jednym z najważniejszych parametrów w ocenie rezerwy jajnikowej. Stężenie inhibiny B odzwierciedla liczbę i jakość pęcherzyków jajnikowych, liczbę uzyskiwanych oocytów oraz nasilenie odpowiedzi jajników na stymulację.