Badanie antykoagulantu tocznia jest często stosowane w diagnostyce APS. Jednakże, samo oznaczenie antykoagulantu toczniowego nie jest wystarczające do postawienia diagnozy problemów z krzepliwością. Dodatkowo konieczne jest wykonanie badań przeciwciał antykardiolipinowych i B2-glikoproteiny.

Procedura badania antykoagulantu tocznia jest czasochłonna i skomplikowana. Wymaga zweryfikowania procesu hamowania konwersji protrombiny w trombinę. Testy mają na celu sprawdzenie, czy czas krzepnięcia ulega wydłużeniu w porównaniu do osoby zdrowej. Aby postawić diagnozę, test należy powtórzyć minimum dwukrotnie w odstępie kwartału.

Wskazaniami do wykonania badania antykoagulantu tocznia są m.in:

• nawracające poronienia w II i III trymestrze ciąży,
• epizody zakrzepowe o nieznanej przyczynie,
• choroby autoimmunologiczne z epizodami zaburzenia krzepnięcia,
• wyniki badań wskazujące na przedłużony czas APTT (czas kaolinowo-kefalinowy).

Aby przygotować się do badania, pacjent powinien zgłosić się na badanie w godzinach porannych, niekoniecznie na czczo, ale warto zadbać o lekkostrawne śniadanie. Na dobę przed badaniem zaleca się unikanie alkoholu, palenia papierosów i intensywnych ćwiczeń fizycznych. Godzinę przed pobraniem krwi zaleca się napić wody mineralnej.

Badanie polega na pobraniu krwi z żyły łokciowej w pozycji siedzącej lub leżącej. Następnie próbka trafia do laboratorium, gdzie poddawana jest szczegółowej analizie. Istnieje szereg badań, które są przeprowadzane, aby dokładnie ocenić obecność antykoagulantu tocznia, m.in. pomiar czasu APTT.